jueves, 12 de agosto de 2010

Una foto

Esta tarde he tenido un momento bastante surrealista, de esos que no consigues entender con las reglas de la razón, una imagen sin correcciones racionales. Yo me estaba tomando un granizado tranquilo en una heladería cinematográfica, cuando apareció por allí una mujer con sus hijos. Yo notaba que me miraba. Miraba como si me hubiese reconocido. Como soy algo despistado pensé "igual la conozco". Pero por mucho que me esforzaba no tenía ni idea de quién era. y seguí a lo mío. Por el rabillo del ojo veía que la mujer no dejaba de mirarme, cosa que me puso algo nervioso. Ya sé que mi reloj amarillo llama la atención, pero tampoco es para tanto.


Al momento la mujer vino hasta mi mesa.
- ¿Tú eres Jesús?
Me quedo mirando con cara de idiota, diciendo un sí avergonzado por no saber quién es esa persona. Así que le pregunto.
- No me conoces. es que he ido a ver todas tus comedias... ¿Nos podemos hacer una foto contigo?

He aceptado hacerme la foto con esa mujer y sus hijos, más avergonzado que orgulloso. Por suerte, fue hacerse la foto y dejarme tranquilo. Uf. Lo más curioso de todo es que mientras me hacía la foto yo pensaba en preguntarle dónde había comprado su vestido. Era perfecto para alguno de mis personajes.

1 comentario:

Cenicienta dijo...

li hauries d'haver fet una foto al seu vestit!!! ja pots explicar com era, que ara ens menja la curiositat!!!
què bo, tenc un amic famós!!!